Þetta segir allt sem segja þarf!!

  Tímarnir breytast og mennnirnir með, og engin meira en sjálfur Steingrímur J.

Ekki of flókið árið 2003

Athugasemdir

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 17.1.2010 kl. 20:24]

Segist hugur að Steingrímur J. er í dag að miða andlegan gjörvuleika þjóðarinnar við sinn eigin.  Þá má vissulega segja að hann hafi eitthvað til síns máls.  Svo illa er ekki komið fyrir landsmönnum.

[Baldvin Kristjánsson, 17.1.2010 kl. 20:28]

stendur skýrt í fréttinni að hér talaði hann um eina virkjun. Sem tíminn leiddi í ljós að allar varúðarraddir höfðu rétt fyrir sér um, líka skýrslurnar sem enduðu undir stólunum í forsætisráðuneytinu og hjá landsvirkjun.

Ef ekki einu sinni færustu lögspekingar sem heyrst hefur frá, né heldur prófessorar í lögum, viðskiptum og hagfræði, íslenskir sem norskir, sænskir, danskir, breskir og hollenskir virðast geta komist að sameiginlegum kjarna Icesave málsins, né heldur hvernig beri að túlka hann - held ég sé í lagi að segja að það sé of flókið til að bara kjósa um það. Eina leiðin sem er þá fær er dómstólanna.

Held þú sért að skauta yfir að Morgunblaðið setur hér fram epli og appelsínur og segir eins á bragðið, af því það hentar þeim. Og þér, nema þú sért bara ritfær en ekki læs.

[Sveinbjörn (IP-tala skráð) 17.1.2010 kl. 20:39]

Baldvin, ég held að þú sért að blanda saman eplum og appelsínum, SJS tók sérstaklega fram að " Stundum heyrist að vísu einstaka hjáróma rödd um að sum mál séu svo flókin að þau henti ekki í þjóðaratkvæði. Það er einhver allra ömurlegasti málflutningur sem ég heyri."

Hann segir þarna skýrt að öll mál henti í þjóðaratkvæðagreiðslu að hans mati.

En þá var hann auðvitað í stjórnarandstöðu, málin líta öðruvísi út þegar hann situr við stjórnvölin.

[Baldvin Kristjánsson, 17.1.2010 kl. 21:53]

Sveinbjörn - ef þú lest málsgreinina á enda, sérðu botninn:

"Það er ekkert í þessu máli sem er þannig vaxið að það sé ekki auðvelt að upplýsa um það og kynna það. Við höfum mikil gögn," sagði Steingrímur m.a. á Alþingi í mars árið 2003."

Í því máli voru amk. allir hlutlausir sérfræðingar sammála. Líka fyrirtæki sem kepptu um fjármagn (t.d. Marel) - reyndar ekki verktakar, en stundum er eins og ullarlagðið leggist yfir augun á íslendingum og þeir sjá bara það sem hentar.

Það er kannski bara málið - íslendingar vilja stela eplum á daginn en borga fyrir appelsínur þegar þeim hentar.

[Baldvin Kristjánsson, 17.1.2010 kl. 21:58]

nú eða bara að lesa viðtalið við manninn sjálfan:

„Það er óvenjulegt að svo flókin mál, sem fjalla um deilur við önnur lönd og fjárhagslegar ákvarðanir líkt og ríkisábyrgðir og skatta, séu lögð í þjóðaratkvæðagreiðslu. Jafnvel í þeim löndum þar sem sterk hefð er fyrir þjóðaratkvæðagreiðslum er ekki ekki kosið um skatta.“

minnir dálítið á tilkynninguna um rússagullið sem átti að redda seðlabankanum, en reyndist bara glópagull.

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 18.1.2010 kl. 13:24]

Man ekki betur en að sami Steingrímur J. hafi látið frá sér fara að Icesave væri of flókið mál að fara með í þjóðaratkvæðagreiðslu, og það á því ilhýra og með samtyngda fréttamenn.

Eftirfarandi má finna í Morgunblaðinu 1. júlí:

„Haft hefur verið eftir Steingrími J. Sigfússyni fjármálaráðherra að Icesave-samningarnir séu of flóknir fyrir þjóðaratkvæði.

Í samtali við Morgunblaðið segir hann hið rétta að hann telji vandkvæðum bundið að leggja fyrir skýra valkosti til að kjósa um, ekki að hann telji kjósendur ófæra um að mynda sér skoðun. „Ég hafna því algerlega að ég hafi talað niður til kjósenda með þessu,“ segir hann.

Morgunblaðið rifjar síðan upp að fjármálaráðherrann sem vill ekki leggja eitt stærsta hagsmunamál þjóðarinnar í atkvæðagreiðslu taldi nauðsynlegt að efna til þjóðaratkvæðis um stóriðju á Austurlandi. Á Alþingi 4. mars 2003 sagði Steingrímur J. meðal annars:

„Ekki getur það verið vandinn að nokkrum manni í þessum sal, þingræðissinna, detti í hug að þjóðin sé ekki fullfær um að meta þetta mál sjálf og kjósa um það samhliða því að hún kýs sér þingmenn. Stundum heyrist að vísu einstaka hjáróma rödd um að sum mál séu svo flókin að þau henti ekki í þjóðaratkvæði. Það er einhver allra ömurlegasti málflutningur sem ég heyri. Menn geta alveg eins haft ónefnd orð um gáfnafar þjóðarinnar, og það ætla ég a.m.k. ekki að gera.“

Það er alltaf skemmtilegt að sjá hversu Steingrímur J. lætur spunatrúða stjórnarráðsins, almannatenglana (Liers for Hier) vinna eins og þræla við að reyna að hanna einhverja vitrænan þráð úr því sem hann lætur frá sér.  Ofaná allt bullið í Jóhönnu.  Og þetta er sami Steingrímur J. sem varði Icesave hroðann með því að Bjarni Benediktsson hafði sagt að vænlegast væri að leita fyrst samninga í deilunni, (að vísu gleymdi Bjarni að útskýra fyrir honum að ef að samningurinn yrði verri en gjörtapað mál fyrir rétti, þá tækju þokkalega skarpir til annarra aðgerða).  Ársgömul afstaða Bjarna voru sterkustu rök Steingríms að hann, þingheimur og þjóðin yrði að samþykkja ólögin. 

Auðvitað stökkva þessir "fagmenn" og Steingrímur fram og fullyrða að ekki er um sambærileg mál að ræða. Hversu öruggt er að aldrei verður kosið um eitt né neitt ef slík röksemdarfærsluleysi á að vera tekin góð og gild? Hvenær munu mál vera nógu sambærileg þegar allt er komið í brókina og langt uppá bak, sem alltaf er í málum sem slíkum? Er nema von að ástandið í landinu er eins og það er, þegar aðrir eins snillingar þykjast standa vaktina.

[Baldvin Kristjánsson, 18.1.2010 kl. 13:47]

eigum við ekki að vera sammála um að vitna beint í manninn, en ekki túlkun blaðamanna, hvorki innlendra - veit ekki alveg hvaða fjölmiðli maður getur treyst skammlaust - né útlendra.

hér skrifar blaðamaður mbl: "haft eftir" - "í samtali við mbl telur hann"

„Haft hefur verið eftir Steingrími J. Sigfússyni fjármálaráðherra að Icesave-samningarnir séu of flóknir fyrir þjóðaratkvæði.

Í samtali við Morgunblaðið segir hann hið rétta að hann telji vandkvæðum bundið að leggja fyrir skýra valkosti til að kjósa um, ekki að hann telji kjósendur ófæra um að mynda sér skoðun.

Sýnist lagaprófessor Sigurður Líndal hafa útskýrt aðalvandamálið við ísland í dag ljómandi vel í þessari grein -

http://visir.is/article/20100118/SKODANIR03/570738505

[Guðmundur 2. Gunnarsson (IP-tala skráð) 18.1.2010 kl. 15:42]

Sýnist þú ætli að festa þig í orðhengilhætti, um hvernig hann orðaði svarið nákvæmlega.  Hann hefur ítrekað komið sinni skoðun á framfæri að hann telur ekki Icesave henta til þjóðaratkvæðagreiðslu.  Formsins vegna og jafnvel að málið er of flókið.  Forsetinn hefur svarað því að málið er ekki of flókið fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu  eins og þetta viðtal sýnir.  Icesave er ekki flóknara mál en þau, sem miklu stærri þjóðir í EB hafa kosið um: Maastricht, Lissabon-sáttmáli o.fl.  Held að mikill munur er á menntun, þekkingu og reynslu óútskrifaðs jarðfræðinema og eins virtasta sérfræðings þjóðarinnar í stjórnmálafræðum og reynslu hans í stjórnmálum sem og í hlutverki fjármálaráðherra.

Þegar Steingrímur er spurður um þjóðaratkvæðagreiðslu og svarar eins og meðfylgjandi myndbrot sýnir, þá er hann að svara spurningunni um Icesave en ekki um þjóðaratkvæðagreiðslur yfirleitt af því að fréttamaður hafði hug á að vita hvert hans álit væri á slíkum gjörningum.  Varla ætti hugur hans til Icesave þjóðaratkvæðagreiðslu að vefjast fyrir mörgum að skilja.

Ef Steingrími er annt um að sýna að hann er maður orða sinn, í stað þess að hártogast um nákvæmt orðalag (sem hann hefur ekki sýnt fram á með hljóðupptökum, og þar sem hann gengur undir nafnbótinni raðlygarinn er spurning hversu bókstaflega bera ð túlka hans orð um málið?), þá snýst málið um er hann að segja að þjóðinni er ekki treystandi til að kjósa, og gildir engu um útúrsnúninga hvað aðrar þjóðir hafa gert.  Einu þjóðlöndin sem fylgja reglum Steingríms eru nákvæmlega Danir og Ítalir.  Engin önnur. Engin fordæmi er um viðlíka mál í veraldarsögunni.  Málið snýst um að hann viðurkenni opinberlega nákvæmlega sína skoðun í dag og hvað átti hann við með þessum orðum?:

 "Stundum heyrist að vísu einstaka hjáróma rödd um að sum mál séu svo flókin að þau henti ekki í þjóðaratkvæði. Það er einhver allra ömurlegasti málflutningur sem ég heyri. Menn geta alveg eins haft ónefnd orð um gáfnafar þjóðarinnar, og það ætla ég a.m.k. ekki að gera.“

Þjóðin hefur allt annað og merkilegra við tíma sinn að gera en þurfa að hlusta á stjórnmálatrúðskap hvað og hvernig menn sögðu nákvæmlega eitthvað sem skipti máli.  Ef hann þorir ekki að segja af eða á hvað hann raunverulega meinar, þá ætti hann að sýna henni þá sjálfsögðu virðingu að þegja.